Αυτή την ανάρτηση προσπαθώ να την κανω εδώ και μέρες!! Αν το να κανω μια αναρτηση με τον Κωσταντή ήταν δυσκολο, τώρα με την μπέμπα κρεμασμένη μόνιμα στο στήθος μου μοιάζει ακατόρθωτο!!Σήμερα λοιπόν είπα να την ολοκληρώσω.Εχω τα γενέθλιά μου και θέλω να σας γράψω για το πιο γλυκό δωράκι που πηρα προκαταβολικά φέτος. Δεν υπόσχομαι τίποτα. θα δειξει....
Από την Τρίτη 10 του μηνα ζω τις πιο ευτυχισμενες στιγμες της ζώης μου!!! Τη μαγεία του να γίνεσαι μαμά για δεύτερη φορά. Δεν χορταινω να τη μυρίζω ,να τη φιλαω, να την χαζεύω να κοιμαται. Τρελαινομαι να με κοιτάει στα ματια.Στο δευτερο παιδί μπορείς να το απολαυσεις γιατί δεν είναι κατι πρωτόγνωρο και δεν έχεις αγχος.
Αλλά ας παρουμε τα πράγματα απο την αρχή.Την
Τριτη λοιπόν που ανεβήκαμε στο νοσοκομείο ο γιατρός είπε ότι έχω όλες
τις προϋποθέσεις να γεννησω μόνο που δεν θα βιάσουμε τη διαδικάσια. Μπηκα στην αίθουσα τοκετών με διαστολή 2 και χαζευα με τη μαια. Πολύ γέλιο!! Ηταν
απαραδεκτο μου είπε που δεν πήγα βαμενη και μου έλεγε να στείλω τον
άντρα μου να φέρει τα σύνεργα να βαφτώ.χαχαχα Παραλληλα ειχα το τηλεφωνό μου
και μίλαγα με φίλες μου και τον άντρα μου. Στις 12 που ανεβηκε ο
γιατρός απο τα χειρουργεία μου έπσασε τα
νερά και τότε αρχισαν οι πόνοι. Η διαστολη εφτασε στο 5 και κολλησε. Εκει
ξεκίνησαν οι τεχνητοι οι οποίοι παλι δεν κατάφεραν να ανεβάσουν τη
διαστολή. Μονο που εγώ είχα τρελαθεί από τον πόνο. Αφου λοιπόν είχα εξαντληθει πολύ από όλη αυτή την κατασταση
συν την αυπνία (είχα κοιμηθει την προηγούμενη στις 1 και είχα ξυπνήσει
στις 5 παρα) ζήτησα επισκληρίδιο. Εκει αρχισαν όλοι να μου λενε να μην
κανω αλλά εγώ ανενδοτη. Ετσι ήρθε ο καλός μου αναισθησιολογος μου την
έκανε και όταν αρχισε να δρα και χαλαρωσα η διαστολή ξεκολλησε απο το 5
και εκτιναχθηκε στο 10 σε 10' . Στις εξωθήσεις επειδή δεν πόναγα και δεν
ήξερα πσοο επρεπε να σπρώξω εκλεινα τα ματια και εβαζα όλη μου τη
δύναμη. Με τη δευτερη λοιπόν μου λένε ανοιξε τα ματια σου και βλεπω τη
μπουκίτσα μου!!!!!Το ωραιοτερο απ΄όλα όμως ήταν ότι βρήκαμε μονοκλινο δωματιο και
ετσι τις πρώτες στιγμες με το μωρό μας τις ζησαμε παρέα με τον άντρα
μου!! Επίσης κατάφερα και να θηλασω!!Αλλο μεγάλο αγχος αφού στον γιο μου δεν θήλασα και δεν ηξερα τι να κανω (βασικά ακόμα στο ψάξιμο είμαι...).
Τωρα που επιστρέψαμε στο σπίτι ο γιος μου το πήρε
ψυχραιμα θα ελεγα.Τη μπέμπα δεν έχει προσπαθήσει να την πειράξει ακομα βεβαια δεν την πλησιάζει κιόλας.Το πρώτο βράδυ είχαμε ένα θεματάκι αλλά καλύτερα που εκδηλώθηκε παρά να το κράταει μεσα του. Ξυπνησε μεσα στη νυχτα κλαίγοντας και μου λέει :"Εγώ δεν έχω ψυχή? Με εχετε αφήσει μονο μου και φοβάμαι. Με τρώει και το κρύο" Φυσικά εκείνη την ημέρα κατέληξε στο κρεβάτι μας και κοιμηθήκαμε όλοι μαζί. Την επομένη εγώ και ο άντρας μου ημασταν χάλια από τις τύψεις. Τι τύψεις όμως? Τη μικρή την παίρνουμε αγκαλιά μονο για να φάει και παίζουμε όλη τη μερα με τον Κωσταντή. Με τον καιρό ελπίζω να συμφιλιωθεί με την ιδέα και να το ξεπεράσουμε.
Κατά τ άλλα η μέρα μου κυλαει γρήγορα μην έχοντας χρόνο για τίποτα αλλο εκτός από τα παιδιά μου αντε και ένα φαϊ. Το μόνο κακό είναι οτι δεν αντέχω τη μοναξιά και την κλεισούρα στο σπίτι.Η μερα είναι μεγάλη ,το καλοκαιρι και η θάλασσα είναι η αγαπημένη μου εποχή. Λιγο και οι ορμόνες που χοροπηδάνε,δεν είμαι και στα καλύτερα μου θα έλεγα.Κατι φορές νιώθω να πνίγομαι .Το να βάλω τα κλάματα πλεον είναι πολύ εύκολο. Ακομα και με τη διαφήμιση της P&G, Μα κάθε φορά που την βλέπω. Σήμερα θα βγω με τον άντρα μου έξω μετά από 10 μερες μέσα στο σπίτι και ανυπομονώ.Από αύριο βλέπουμε πάλι!!
Ας με σταματήσει κάποιος!!! Ελπίζω να επανέλθω πιο δημιουργικά στην επόμενη αναρτηση.
Φιλιά πολλά και καντε καμιά βουτιά και για εμένα!!
