Όνειρο ζω και μην με ξυπνάτε!!!

Εδώ και πολύ καιρό θέλω να κάνω αυτή την ανάρτηση....Γράφω γράφω και μετά τα σβήνω πάλι. Ας περιμένω λίγο ακόμα ,σκέφτομαι, μπορεί κατι να στραβώσει. Ομως θέλω να κρατηθώ και η χαρά δεν με αφήνει!!!
Είμαι ξανά ΕΓΚΥΟΣΣΣΣΣ!!!!
Διανύω την 18η εβδομάδα της εγκυμοσύνης μου και πλέον μπορώ να πω ότι έχω αρχίσει να το πιστεύω!!!Στην αρχή το είχα πάρει πολύ χαλαρά εως αρνητικά θα έλεγα.Πίστευα ότι πάλι θα έχει άσχημη κατάληξη .Οτι ούτε αυτό το μωρό θα μας κανει την τιμή να γίνουμε γονείς του. Δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να το δεχτεί για να μην έχω πάλι κλάματα,  πάλι απογοητευση,πάλι μαυρίλα...Αρχικά δεν ήθελα να το ξέρει κανείς. Δεν μπορούσα να απολογούμαι πάλι σε όλους για μήνες μετά αν τύχαινε κατι . Κάποιοι άνθρωποι όταν έμαθαν για την παλίνδρομή μου, μου έδωσαν πραγματικά κουράγιο. Μου είπαν ιστορίες προσωπικές τους που μετά όχι απο μία αλλά από περισσότερες έκαναν παιδιά. Κάποιοι άλλοι όμως δεν ήξεραν που να βάλουν τελεία  και ρωτούσαν , ρωτούσαν , ρωτούσαν ....Ζητούσαν να μάθουν όλες τις λεπτομέρειες και ενώ με έβλεπαν ότι το απέφευγα επέμεναν και με πίεζαν (ειναι πολύ σύνηθες εδώ που μένω) .Έτσι ενώ πήγαινα να σηκώσω λίγο κεφάλι ,ξανά παλι κάτω ,ξανά κλάματα....Ευτυχώς είχα τον άντρα μου που με στήριζε όσο κανεις και κατάφερα να το αφήσω πίσω μου .
Οσο λοιπόν ήταν κρυφό ήμουν μια χαρά. Ώσπου στην κηδεία της γιαγιας του άντρα μου και ενώ καθόμασταν όλο το σόι μαζί ,η γειτονιά φίλοι, ο κανακάρης μου πετάει το θεϊκό
"Καντε ησυχία γιατί ενοχλείτε το μωρό στην κοιλιά της μαμας μου"
ΝΤΟΙΝΓΚ!!!!!!!!!
Προσπαθήσαμε να το μαζέψουμε αλλά δεν πείσαμε και πολύ κόσμο ...Ετσι αναγκαστήκαμε να το πουμε σε όλους . Ημουν μόλις 2 μηνών!!!!!!!!Δεν είχε περάσει ουτε καν η γκαντέμικη εβδομαδα (η 9η που παλινδρόμησε το προηγούμενο ) ούτε καν η εξέταση με τον γκαντέμη γιατρό (η αυχενική διαφάνεια και ο γιατρος που μου την έκανε, μια χαρά ανθρωπος αλλά καταλαβαίνετε πως τον έχω συνδέσει στο μυαλό μου) . Ε, από τότε αρχισα να πνίγομαι, να πετάγομαι απο εφιαλτες,να το σκέφτομαι συνέχεια αρνητικά λες και είχε πάλι συμβεί το κακό και έπρεπε να απολογούμαι ξανά. Ο καιρός πέρναγε, η αναμονή στον γιατρό βασανιστική .Πιο ομιλητικό τον άντρα μου δεν τον έχω δει ποτέ για να μπορεσει να με κανει να αποβάλλω το άγχος μου.Μωρό μου!!!

Στην αυχενική διαφάνεια κόντευα να τρελαθώ από την αγωνία μου. Ηθελα να φύγω από το συγκεκριμένο ιατρικό κέντρο. Άγχωσα ακομα και τον γιατρό πριν προλάβει να ξεκινήσει και μόλις με διαβεβαίωσε ότι όλα είναι εντάξει και έχω ένα υγιες μωρό το ματια μου δεν σταματούσαν να τρέχουν.
Κατά πάσα πιθανότητα έχω μια μπουμπού στην κοιλίτσα μου. Οχι πως με νοιάζει απλά για να την φαντάζομαι. Αν δεν μου το έλεγε ο γιατρός στην αυχενική ούτε που θα τον ρώταγα. Μου έφτανε που άκουγα πως ήταν καλά...
Τις τελευταίες μέρες , λοιπόν , έχω ανέβει σε ένα ροζ συννεφάκι ( ή γαλάζιο δεν έχω πρόβλημα )και ταξιδεύω ολοταχώς για τις 40 εβδομάδες!!!Φοβάμαι πολύ να είμαι τόσο αισιόδοξη , αλλά ΕΙΜΑΙ!!
Πλέον οι εμετοί για μενα είναι κατι ευχάριστο και δεν δυσανασχετώ (ενταξει γκρινιάζω κατι φορές...) Ειναι για να μου θυμίζουν ότι κολυμπάει ακομα. Και όταν σταματούν για μέρες και αρχίζω να αγχώνομαι και να με παιρνει από κατω,τσουπ! Ερχεται ένας και αναπτερρώνεται το ηθικό μου!! Σαν να μου λέει "εδώ είμαι μαμά"!!!
Έτσι ,το ουίσκυ έχει σλόγκαν "keep walking"  και εμείς "keep swimming"
Είμαι πολύ ευτυχισμένη και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας!!!Πολλές από εσάς δεν σας γνωρίζω ουτε καν φατσικά όμως με στηρίξατε τοοοσο πολύ όταν σας είχα ανάγκη!!
Σας ευχαριστώ!
Παμε για άλλα τώρα!!!Ευχαριστα αυτή τη φορά!!!